Het contactblad voor de maanden juli en augustus is nu op deze site geplaatst, redactie en medewerkers hartelijk dan voor de inzet.

Reageer

Dag 13

Vanmorgen ontbeten met Willem en Ditteke. Dat was echt leuk. We hadden elkaar veel te vertellen. We hebben van 7 tot 10 uur met elkaar gesproken. Daarna zijn we naar de CCAP gereden om Levi Nyondo op te halen. Hij gaat met ons mee naar de kliniek in Kafuzi om kleding uit te delen aan moeders van baby’s. Toen we daar aankwamen bleek de kliniek helaas gesloten. Maar de dominee die er dichtbij woont, was er wel. Hij kende Levi  goed en Levi legde hem uit wat onze bedoeling was. Dat we graag babykleertjes wilden uitdelen aan de moeders. We kunnen maandag terugkomen dan zullen er wel moeders zijn die hun baby laten wegen, om te zien of ze goed gegroeid zijn. Dus gaan we er maandag opnieuw naar toe.

Daarna zijn we naar de bank gegaan om geld op te nemen en vandaar weer naar het hotel. De middag gebruikt om te douchen en de verslagen te typen en te verzenden.

’s Avonds kregen we bezoek van Levi Nyondo (General Secretary CCAP) met een kennis van hem en twee dames van de San Andrewkerk uit Mzuzu samen met twee chauffeurs.

Dag 14

Na een heel vroeg ontbijt vertrokken we om 7.45 naar de San Andrewkerk in Mzuzu. De dominee deed o.a. een oproep aan de mensen om wijs te stemmen. Laat je niet verleiden door alle commotie omtrent de verkiezingen. Er wordt zoveel promotie gemaakt, maar denk eraan dat jullie christenen zijn. Laat dat de reden zijn.

Na de kerkdienst hebben we een aantal vrienden ontmoet. Fijn om hun weer te zien.

Verder  hadden we een heerlijke luie dag. Aan het eind van de middag kwamen Mussa en Stella nog met hun twee dochters. Mussa kennen we al vanaf het begin (2009).

’s Avonds hadden we een afspraak bij Timothy en Brenda om daar samen te eten. Dat doen we meestal als we hier zijn. Het was erg gezellig. We hebben met hun dochter Grace afgesproken dat we morgen met haar een interview gaan doen voor Radio Livingstonia.

Dag 15

Spannend! Vandaag het interview met Grace voor Radio Livingstonia.

Wat was dat leuk! Een studio zo primitief! Een ruimte met allemaal ouderwetse vieze gore gordijnen langs de kant met een tafeltje wat wiebelde en twee microfoons er op. Verder zat er een jongen achter het glas die een beetje de boel in de gaten hield. Grace werkt nog niet zo lang bij dit radiostation en had nog nooit een interview gedaan. Maar dat was haar wel toevertrouwd. Die kan praten net als haar moeder, of wel, zeg maar gewoon kletsen. Ze deed het geweldig.

Daarna gingen we naar Kafuzi om kleertjes uit te delen. Dat hebben we geweten! De dominee had het in de kerk afgekondigd dat we zouden komen om uit te delen. Dus de moeders waren van heinde en ver gekomen om iets te kunnen krijgen. Het hele veld stond vol met moeders en kinderen. Sommigen hadden wel twee uur gelopen om er bij te kunnen zijn! Maar zoveel hadden wij natuurlijk niet bij ons. Al vonden wij dat we best veel hadden dankzij Koele’s Textielhuis en de kleertjes van Algül en haar zusje! Maar in een vliegtuig mag je niet zoveel meenemen helaas. We hadden echter twee grote tassen vol. Wat was het een tegenvaller voor die arme vrouwen. Ze waren heel erg teleurgesteld. We hebben het afgegeven aan de kliniek en zij zullen het verder uitdelen.

Ik heb een paar spullen uitgedeeld om een foto te kunnen maken voor het thuisfront.

Vandaar gingen we naar Chatonda Beach. Dat is een nieuw hotel van dezelfde eigenaars als ons hotel in Mzuzu. We waren erg benieuwd hoe het eruit zou zien. Iedereen verzekerde ons dat het geweldig was geworden. Dus de verwachting was hoog gespannen. Maar toen we aankwamen viel het ons tegen. Het was nog nieuw, er was weinig natuur. Alleen een mooi appartement en een vlak strand. Het was er enorm warm omdat er geen bomen of struiken waren. En het ergste, er was geen wifi. Dus Bo kon er niet werken en hij moest nog een heel plan opstellen en uitwerken.

’s Avonds gegeten in het restaurant met mr. en ms. Mezuwa Banda.

Dag 16

We hebben besloten dat we verkassen naar Chinteche Inn, ons vertrouwde plekje aan Lake Malawi. We hebben daar veel meer het Malawi-gevoel. Het is daar prachtig en we kunnen daar echt even genieten en relaxen en zo tot rust komen. Het voelt er veel veiliger omdat we daar op een afgesloten terrein zitten en de natuur is er geweldig. Veel oude bomen en veel vogels. Een super restaurant!

’s Middags zijn we met mr. Mezuwa Banda naar de kliniek geweest. We nemen elke keer heel veel paracetamol voor hen mee. Deze keer konden we het zelf geven. Ze vroegen ons ook om een meter te doneren voor de behandeling van mensen met astma. Dat schijnt vooral bij kinderen veel voor te komen. Waarschijnlijk komt het door het vele stof en de rook waar ze last van hebben.

Dag 17

Vandaag een heerlijke relaxdag voor mij. Bo had ’s middags nog weer een meeting met mr. Mezuwa Banda gepland maar daar hoefde ik niet bij te zijn dus ik heb heerlijk gelezen in de zon en genoten van de natuur om mij heen. Ook kon ik me voorbereiden op morgen, want dan beginnen we aan de thuisreis. Eerst naar Lilongwe, terug naar het Africa House.

Dag 18

De dag begon met een prachtige zonsopgang. Wat prachtig om te zien. Zo geweldig! Daarna een heerlijk ontbijtje in de buitenlucht. Toen afrekenen en alles weer inpakken in de auto. Dat is ook altijd een heel gedoe met zoveel koffers en tassen.

Onderweg hadden we nog een afspraak met een abusa (pastor) die graag mee wilde doen met ons project. Daar heeft Bo nog even mee gesproken en de meneer is een eindje met ons meegereden. Daarna zijn we de hele lange weg langs Lake Malawi gevolgd naar Salima. Het is een vreselijke weg met allemaal hele grote gaten. Dan staat de chauffeur ineens hard op de rem of hij maakt een slinger er omheen. Het is elke keer weer oppassen en schrikken.

In Salima hebben we eerst aan de kant van de weg geluncht, voordat we op de plek van bestemming aankwamen. We hadden een sandwich meegenomen met een omelet. Wat een eieren hebben we hier gegeten!! Toen we bij de groep aankwamen zaten ze al op ons te wachten. Hun mais was niet zo goed. Ze hadden heel veel zware regen gehad, dus alles was weggespoeld. Bo heeft hun uitgelegd dat ze daar best iets tegen kunnen doen door slootjes te maken. Hopelijk valt het kwartje.

Uiteindelijk na vertrek doorgereden naar het Africa House. Wat heerlijk om er weer te zijn. Dat voelt ook altijd fijn. Een rustpunt in de hoofdstad. Bo moest nog wel naar de souvenir markt om de spullen op te halen die we de tweede dag hadden besteld. Daarna gegeten en heb ik de laatste verslagen gemaakt. Morgen vliegen we terug naar Holland. Waarschijnlijk weten we dan wie de president is geworden, want op dit moment is er nog steeds niets van bekend.

Ik hoop dat jullie hebben kunnen meegenieten van onze reis naar Malawi en een beetje kunnen begrijpen dat het een veelheid aan indrukken betreft maar ook soms vermoeiend is.

Het is een geweldige belevenis en wij zijn heel dankbaar dat we dit werk mogen doen. Alle dank aan God dat Hij dit voor ons mogelijk maakt.

Reageer

Dag 11

Vandaag hebben we een luie dag. Bo moest ’s middags naar de bank en had een gesprek gepland bij de CCAP met het hoofd van het Education Department van de Synode van Livingstonia. Daar ontmoetten we Mussa (mr. President voor ons) en de General Secretary Levy Nyondo. We hebben een fijn gesprek gevoerd en de kosten van onze chauffeur betaald aan de CCAP. Wij huren Mwiza, onze chauffeur in omdat hij anders geen vakantiedagen meer heeft.

Daarna zijn we terug naar het hotel gegaan, heb ik heerlijk gelezen en Bo heeft nog wat gewerkt.

Dag 12

Vandaag hebben we met Brenda twee plaatsen bezocht. Daarvoor moesten we natuurlijk eerst weer drinken en obama’s halen. Omdat er verkiezingen zijn, is het heel erg druk overal.  Vandaag is de

kanshebber die ze hier in deze regio graag als president willen hebben in Mzuzu geweest. Wat een ontzettende drukte maken ze ervan! Auto’s met grote luidsprekers en heel veel lawaai rijden overal rond. Mensen hebben allemaal shirtjes en vlaggetjes met de kanshebber erop bij zich.

Wij gingen eerst naar de kippendames in Manjolo. Dat is een groepje vrouwen die het land bewerken volgens ons systeem en hiervoor ook kippen hebben gekregen om de mest te kunnen gebruiken voor de compost. Het was grappig om te zien hoe ze de kippen in een apart gedeelte van hun huisje houden. Geen deur ervoor, alleen een plank zodat ze er niet maar zo uit kunnen. Grenst dus zo aan hun kamertje. Na ook nog even op hun land te hebben gekeken en wat zaken te hebben uitgewisseld zijn we verder gegaan naar Chilida.

Chilida is de home-village van Godwin Maere die nu in Nederland is. Het was mooi en fijn om daar weer te zijn en om zijn ouders weer te ontmoeten. Ook zijn broer Kingston, die zich erg inzet voor ons project. Het was geweldig om te zien hoeveel ze hebben gedaan om compost te maken. Ze hadden al drie of vier hopen klaar.

Ook daar ging het weer net als andere keren, eerst begroeting, uitleg en vragen; daarna drinken uitdelen en obama’s. Daarna hebben we nog wat foto’s gemaakt, ook voor Godwin en toen zijn we naar het huis van Godwin gereden om zijn vrouw nog even te begroeten. We hebben de kinderen van hem gezien en de plannen waar hij mee bezig is rond zijn huis en daarna zijn we de lange (hobbel-)weg weer terug gegaan.

We hebben Brenda afgezet bij haar huis. Hebben daar nog even haar huis voor bezoekers bekeken: daar mogen wij in wonen als het klaar is, zegt ze. Dan hoeven we niet meer in een hotel. Nou, ik weet niet of we dat wel zouden willen. Om haar huis staat een flinke muur met een groot ijzeren toegangshek, dus zoveel vrijheid heb je daar nu ook niet. Maar wie weet..

Daarna zijn we terug gegaan naar het hotel en heb ik eerst maar eens een douche genomen. Wat wordt je toch vies van al dat stof. Zelf de badhanddoek wordt nog vies als je je afdroogt!

Toen ik naar de tuin wilde gaan zat er iemand in de hal te werken op zijn laptop. Hij groette en ik groette in het Nederlands terug. Gelukkig hij was ook Nederlands. Het bleek Willem den Hartog van de PKN te zijn die in Blantyre woont met zijn vrouw Ditteke. Morgenvroeg gaan we met hen ontbijten.

Reageer